Prawidłowy rozwój emocjonalny pomaga dziecku w radzeniu sobie w nowych i trudnych sytuacjach, komunikowaniu się z rówieśnikami i dorosłymi oraz w nawiązywaniu pozytywnych relacji.

Ważne jest więc, aby dziecko nauczyło się nazywać i rozumieć swoje emocje oraz poznało sposoby ich regulacji. Wsparciem dla malucha w tym procesie są dorośli, szczególnie rodzice, którzy przez ułatwianie, hamowanie i ukierunkowywanie wyrażania emocji mogą mu pomóc.

  • Okazuj własne emocje, np. powiedz: Dzisiaj jest mi jakoś smutno – sama nie wiem dlaczego, Cieszę się, że już jesteś!, Ale ucieszyła mnie ta wiadomość, aż chce mi się śpiewać.
  • Znajdź czas na wysłuchanie dziecka, gdy chce z tobą porozmawiać. Podkreślaj, że jest to dla ciebie bardzo ważne, np. To, co mówisz, jest bardzo interesujące. Cieszy mnie, że dowiedziałam się o tym od ciebie. Mów o emocjach, jaki ci towarzyszą, jeśli odkładacie rozmowę na później: Porozmawiamy za chwilę, bo teraz jestem za bardzo zdenerwowana.
  • Naucz dziecko słów wyrażających konkretne emocje i stany ducha, takich jak: szczęśliwy, smutny, podenerwowany, wściekły, podekscytowany, przestraszony, zatroskany. Jak najczęściej używaj takich określeń w odniesieniu do własnych przeżyć.
  • Odrzuć wartościowanie emocji, by dziecko nie czuło, że robi coś złego, gdy jest smutne lub podenerwowane. Dawaj przykłady własnych odczuć, jakie ci towarzyszyły w takich sytuacjach. Akceptuj emocje malucha: Rozumiem, że masz prawo być smutny, bo zniszczyła się twoja ulubiona zabawka.
  • Mów dziecku, że jest dla ciebie ważne, że troszczysz się o nie, zależy ci na nim, myślisz o nim, kiedy jest w przedszkolu i zaglądasz do niego, sprawdzając, czy jest bezpieczne, gdy śpi lub jest chore.
  • Czytaj maluchowi wzruszające opowiadania, w których mowa o triumfie wytrwałości, konsekwencji. Nie wstydź się nazywać swoich emocji, gdy losy bohaterów wycisną ci łzy z oczu. Wczuwaj się w role, dramatyzuj, zmieniaj głos, śmiej się i wzruszaj adekwatnie do sytuacji.
  • Wprowadzaj do życia element niespodzianki i tajemnicy. Opowiadaj o ważnym wydarzeniu w życiu swoich przyjaciół (np. o ślubie) tak, jakby to była czarodziejska baśń.
  • Naucz dziecko kilku technik opanowywania stresu. Należą do nich: głębokie oddychanie, myślenie o jakimś przyjemnym miejscu, wykonanie kilku ćwiczeń ruchowych, liczenie do 10. Stosuj te techniki, aby radzić sobie z własnymi doświadczeniami i przeżyciami.
  • Opowiadaj maluchowi o najbardziej stresujących momentach swojego życia, jak się czułaś, gdy coś ci nie wyszło, gdy np. poróżniłaś się z przyjacielem i w jaki sposób poradziłaś sobie z tą sytuacją.
  • Oglądaj z dzieckiem rodzinne zdjęcia, np. te zrobione tuż po jego urodzeniu i opowiadaj w jakiej sytuacji zostały zrobione (w szpitalu, pierwszego dnia po powrocie do domu, kiedy zobaczyłaś jego pierwszy ząb). Powiedz, jakie odczucia towarzyszyły ci w tych chwilach.
  • Rozmawiajcie o ważnych wydarzeniach w życiu dziecka: jak się wtedy czuło? Co myślało? Co pamięta? Spytaj, czy teraz patrzy na to wydarzenie tak samo jak wtedy.
  • Rozmawiaj o emocjach związanych ze świętami ważnymi dla malucha, takimi jak: urodziny, pierwsze dni w przedszkolu, wesele kogoś znajomego, Wigilia itp.

 

Źródło:  „Wychowanie w Przedszkolu nr5/ 2014”

Greta Stachowiak