* PAMIĘTAJ!. NIE DA SIĘ ZAPOBIEC WSZYSTKIM WYPADKOM I URAZOM. Dzieci poznają otaczający je świat, kierując się własną logiką, nie potrafią w odpowiedni sposób reagować na niebezpieczne sytuacje. Nie przewidują skutków podejmowanych działań, inaczej niż dorośli postrzegają rzeczywistość (mają od nich mniej doświadczeń i psychofizycznych możliwości oceny sytuacji).
* DAWAJ DZIECKU DOBRY PRZYKŁAD. Nigdy nie podejmuj w jego obecności działań , które tobie wydają się bezpieczne, ale dla dziecka mogą być bardzo groźne w skutkach. Maluch uczy się przez naśladownictwo może powtórzyć zaobserwowane wcześniej czynności (np. wejść na przejście dla pieszych, gdy zapala się czerwone światło).
* DZIECI MUSZĄ NAUCZYĆ SIĘ ROZPOZNAWAĆ ZAGROŻENIA. Brak doświadczeń związanych z prawidłowo przebiegającym i adekwatnym do możliwości dziecka usamodzielnianiem się może czasami mieć gorsze skutki niż drobne obrażenia, których najmłodsi doznają podczas np. nauki chodzenia, wspinania się czy sięgania po interesujące je przedmioty.
* NADMIERNA OPIEKUŃCZOŚĆ POZBAWIA DZIECKO WIARY WE WŁASNE SIŁY I OBNIŻA JEGO MOŻLIWOŚCI ROZWOJOWE. Może też spowodować , że maluch pozostawiony choć na chwilkę bez opieki dorosłego zignoruje ograniczenia oraz zakazy i zrobi coś niebezpiecznego dla swojego zdrowia.
* PRAWIDŁOWO WYJAŚNIAJ DZIECKU STAN RZECZY. Formułuj wypowiedzi tak, odpowiadały sposobowi uczenia się i zbierania doświadczeń przez dzieci. Zamiast mówić :Tylko nie wychodź na ulicę, powiedz: Zostań ze mną na chodniku , tu jest bezpieczniej.
* NAJCZĘŚCIEJ DO WYPADKÓW Z UDZIAŁEM DZIECI DOCHODZI W DOMU. Popatrz na wasz dom z perspektywy dziecka. Zobacz, co i jak on widzi z racji swojego wzrostu. Zadbaj, by otoczenie było bezpieczne i przyjazne dziecięcej potrzebie poznawania świata;
– podczas gotowania zawsze odwracaj uchwyty patelni i rondli do wewnętrznej strony piecyka;
– zrezygnuj z obrusów, by dziecko wraz z nim nie ściągnęło na siebie np. gorącej herbaty;
– zabezpiecz wszystkie gniazda wtykowe zaślepkami, które uniemożliwią dziecku włożenia czegoś do środka;
– zamontuj na schodach barierki ochronne i listwy przeciwpoślizgowe;
– przytwierdź do ściany regały półki, na które może chcieć wspinać się dziecko;
– nigdy nie pozostawiaj dziecka samego podczas kąpieli, zabezpiecz też wannę matą przeciwpoślizgową, ustaw bezpieczną temperaturę wod;:
– zabezpiecz okna (najlepiej w uchylny sposób otwierania) i odstaw na odpowiednią odległość meble, po których dziecko może się wspiąć na parapet;
*JEŚLI COŚ SIĘ STANIE, OPANUJ WŁASNĄ PANIKĘ. Mów do dziecka spokojnie, okazując mu potrzebne w tym momencie wsparcie. Porozmawiaj z nim o jego przerażeniu spowodowanym upadkiem czy urazem. Przytulając, powiedz np. Ale się wystraszyłeś, nawet nie przypuszczałeś, że coś takiego może się zdarzyć. Kiedy maluch się uspokoi, możesz zapytać, czego w tej sytuacji się nauczył, a jeśli dziecko doznało obrażeń – udziel mu pomocy lub skontaktuj się z lekarzem.
* W KAŻDYM DOMU POWINNA ZNAJDOWAĆ SIĘ APTECZKA z materiałami opatrunkowymi i lekami , których dobór można omówić z lekarzem pediatrą. Pamiętaj o dobrym zabezpieczeniu leków przed dziećmi!
* POZNAJ ZASADY UDZIELANIA PIERWSZEJ POMOCY. Doskonal praktyczne umiejętności postępowania w razie nagłego wypadku. Przećwicz z całą rodziną sposoby reagowania podczas trudnych zdarzeń (np. pożaru).
* W każdym przypadku, gdy w twoim odczuciu dziecku mogło się zdarzyć coś, co wymaga udzielenia natychmiastowej pomocy medycznej, nie wahaj się wezwać zespołu ratownictwa medycznego lub przewieź dziecko do najbliższego szpitala, w którym udzielą mu pomocy.
* Pamiętaj , aby wezwać zespół ratownictwa medycznego, należy zadzwonić z telefonu stacjonarnego lub z telefonu komórkowego pod numer 997 albo 112 . NAUCZ DZIECKO DZWONIĆ PO POMOC.
Najważniejsze informacje , które należy spokojnie podać po zgłoszeniu się dyspozytora medycznego:
– dokładne miejsce zdarzenia (adres, lokalizacja, punkty orientacyjne);
– kto wezwał zespół ratownictwa medycznego.
Nigdy nie kończ połączenia jako pierwszy, poczekaj, aż dyspozytor medyczny potwierdzi dane i skończy z tobą rozmowę.
Źródło:Wychowanie w przedszkolu nr6/2013
Hanna Jankowska
